Kot perski

Kot perski z pewnością jest rasą najbardziej znaną i rozpowszechnioną. Jest to świetny towarzysz do domu, gdzie będzie oddanym zwierzęciem. Wystarczy tylko o niego dobrze zadbać.

Kot perski, jego opis i wygląd

Jest to rasa kotów długowłosych. Każde jego ubarwienie jest klasyfikowane osobno, dlatego jest hodowany w niezliczonej ilości odcieni i wzorów. Kot perski jest wykorzystywany do tworzenia nowych krzyżówek, podtrzymania starych ras, na przykład birmanów, selkirków reksów, brytyjskich krótkowłosych oraz do pozyskiwania kolorów w tych rasach i poprawienia sylwetki czy kształtu na przykład czaszki.

Budowa ciała kota perskiego

Jest to średni lub duży kot, który posiada mocną budowę. Jego tułów jest zwarty, z dużą klatką piersiową. Posiada muskularny bark oraz krótki i mocny kark. Kończyny krępe i krótkie, za to same łapy duże i okrągłe. Pomiędzy jego palcami znajdują się kępki włosów, co jest cechą pożądaną wśród hodowców. Jego ogon jest krótki, proporcjonalny do długości całego ciała, z delikatnie zaokrąglonym końcem.

Głowa kota perskiego

Ta rasa charakteryzuje się masywną głową o okrągłym kształcie i łagodnych proporcjach. Czaszka jest szeroka, natomiast kości policzkowe wydatne. Czoło z ładnym zaokrągleniem, nos bardzo krótki i szeroki. Stop, czyli odcinek łączący czoło z grzbietem nosa, w tym wypadku jest wyraźnie zaakcentowany. Czubek nosa powinien być na równo z linią przebiegającą przez dolne powieki, a stop znajdować się na poziomie środka oczu. Ta rasa posiada mocną, szeroką szczękę z twardym podbródkiem. Zęby powinny posiadać nożycowy i najlepiej pełny zgryz. Patrząc z profilu, podbródek, czubek nosa i czoło dla rasowego kota perskiego tworzą linię prostą.

Koty perskie mają małe uszy, zaokrąglone, rozszerzające się u nasady. Posiadają duże owłosienie wewnątrz. Ich rozstaw jest szeroki i umieszczone są nisko na czaszce.

Wielkie oczy powinny być pełne wyrazu i błyszczące. Ich kolor może być miedziany, ciemnopomarańczowy, zielony lub niebieski. Są także odmiany z różnymi kolorami oczu.

Kot perski i jego okrywa włosowa

Kot perski ma sierść długą i obfitą, która posiada delikatną, jedwabistą strukturę. Charakterystyczna dla tej rasy jest długa kryza wokół szyi i z tyłu karku oraz bardzo owłosiony ogon. Ich piękne futro najlepiej podziwiać jesienią i zimą. Wiosną i wczesnym latem linieją.

Umaszczenie kota perskiego

Pierwsze koty perskie były białe, co jest pozostałością po białych kotach angorskich z Turcji. Na początku dwudziestego wieku popularna zaczęła być maść niebieska. Te dwa kolory do tej pory są najbardziej oczekiwane, pomimo że umaszczeń jest bardzo dużo.

Królowa Wiktoria była szczególną miłośniczką maści niebieskiej, stała się patronką Klubu Kota Perskiego Niebieskiego. W odmianie tej kocięta rodzą się pręgowane. Po jakimś czasie pręgi znikają, a kolor sierści staje się jednolity. 

Do kolorów jednolitych dodatkowo należą czarny, rudy, czekoladowy i liliowy. 

Rozróżnia się persy częściowo kolorowe, czyli posiadające sierść w kolorze jednolitym z białym. Oprócz tego futro kota perskiego ma ubarwienie dwukolorowe pręgowane oraz srebrzyste i złociste. Kolor srebrzysty został uzyskany poprzez blokowanie genu odpowiadającego za pigment u nasady. Brak koloru w tym miejscu objawia się właśnie srebrzystością futra. 

Ciekawą odmianą jest kot perski rudy. Przeważnie są to okazy średnie, bardzo rzadko spotyka się idealny kolor na całym futrze. Zwykle znaczenie jest na pyszczku, łapach i ogonie. Niektóre koty rodzą się z bardzo płaskim nosem, przez co mają problem z oddychaniem. Jest to krzyżówka kotów perskich z kotami pręgowanymi krótkowłosymi.

Kot perski miniaturka

Koty perskie miniaturowe to osobna grupa persów, która powstała dosyć niedawno, bo pierwsze wzmianki o niej pochodzą z 1995 roku. Wtedy hodowczyni ze Stanów Zjednoczonych Bonnie Arnold pokazała nową odmianę, będącą wynikiem krzyżowania najmniejszych osobników. Udało się jej stworzyć trzy rozmiary miniaturki. Najmniejszy przedstawiciel to teacup persian. Nazwany został tak dlatego, że mieści się w filiżance. 

Pod względem wyglądu i umaszczenia miniaturki są podobne do klasycznych persów. Także ich charakter jest taki sam, dlatego są spokojne i dobrze nastawione do otoczenia.

Najczęściej zadawane pytania

W tym miejscu prezentowane są odpowiedzi, dzięki którym kot perski stanie się mniej zagadkowy. Może przybliżą do posiadania tego sympatycznego zwierzęcia.

Kot perski – co warto wiedzieć?

Perskie koty są bardzo łagodne i uczuciowe. Dobrze sprawują się przy dzieciach - kot perski lubi dzieci. Nie tworzą żadnych napięć w obecności psów. Odmiana długowłosa wymaga poświęcenia dużej ilości czasu. Ciekawostką jest, że w 1871 roku dwa persy nabyła królowa Wiktoria. Jest to tym bardziej interesujące, że były to pierwsze koty hodowlane na Wyspach Brytyjskich.

Kot perski - ile żyje?

Długość życia jest zależna od wielu czynników. Na przykład z jakiej hodowli wzięto kociaka, czy ma dobre warunki żywieniowe w domu, czy jest kotem wychodzącym. Na wiele rzeczy nie ma się wpływu, ale istnieje duża szansa, że przy dobrym traktowaniu kot perski dożyje 13-15 lat albo i dłużej.

Jak dbać o kota perskiego?

Przez długość futra koty perskie potrzebują dużej uwagi przy czynnościach pielęgnacyjnych nie tylko sierści, ale także oczu. Ich sierść jest bujna i bardzo gęsta. Długie i miękkie włosy mają tendencję do łatwego kołtunienia się i filcowania. Bujne futro perskiego kota wymaga regularnej pielęgnacji.

Przy braku należytej higieny u kotów długowłosych w futrze pojawią się sfilcowane kłębki, których już nie będzie można bezboleśnie wyczesać. Dlatego dla komfortu kota i spokoju właściciela lepiej szczotkowania i wyczesywania dokonywać regularnie. Po prostu wymaga tego sierść i nie można nijak tego zaniedbać.

Zabiegi należy wykonywać codziennie drucianą szczotką. Zmechacone miejsca powinno się wyczesywać delikatnie i z wyczuciem raz na tydzień.

Miejsca pod ogonem, na piersi oraz podbródku wymagają szczególnej uwagi i subtelnych działań.

Mocne ciągnięcie za włos nie wchodzi w rachubę. Ważna jest tutaj dokładność, systematyczność oraz cierpliwość… dla kota i opiekuna.

Przy brudnej sierści można zaopatrzyć się w proszek pielęgnacyjny, absorbujący brud z nadmiarem tłuszczu. Należy go wmasować w futro, po czym bardzo starannie wyszczotkować, pozbywając się go całkowicie wraz z zanieczyszczeniami.

Sama kąpiel jest możliwa, ale raz na trzy miesiące. Po umyciu bardzo łatwo wyszczotkować martwe, luźne włosy, tworzące sfilcowane kłębki. Kołtuny, których nie można usunąć, należy obciąć nożyczkami.

Koty perskie mają poważny problem z łzawieniem, który objawia się ciemnymi zaciekami w kątach oczu oraz na fałdkach części twarzowej. Miejsca te powinno się regularnie przemywać szmatką czy płatkiem ligniny nasączonymi specjalnym płynem. Brak interwencji powoduje trwałe, ciemne odbarwienia w tych rejonach. Do tego procesu można użyć także przegotowanej wody w temperaturze pokojowej.

Uszy powinno się czyścić czasami poprzez wmasowywanie płynu do czyszczenia kocich uszu, po czym usuwać brud z zewnątrz bawełnianą pałeczką kosmetyczną.

Ostre zakończenia pazurów należy obcinać regularnie sprawdzonymi cążkami.

Jaki jest koszt kota perskiego?

Nie można stwierdzić jednoznacznie, ile kosztuje ten gatunek kota, bo jest to zależne od tego, czy posiada on rodowód, kim byli jego rodzice (championi czy nie) oraz jakie jest jego umaszczenie.

Cena kota perskiego ze sprawdzonej hodowli zwykle rozpoczyna się od kwoty 2 500 zł. Jeśli kot nie ma być wystawiany na zawodach czy hodowli, to maksymalne ceny powinny się kształtować do około 4 000 zł. Jeśli pers ma być przeznaczony do wspomnianych celów, to cena może wywindować do 7 000 zł i więcej. Jest to przykładowa kwota, za którą można dostać persa z rodowodem urody niebieskiej.

Ile waży kot perski?

Przeciętnie waga dorosłego kota perskiego waha się w granicach 4,5-7 kilogramów. Najmniejsze samice mogą ważyć mniej, bo nawet 3,5 kilograma. Zdarzają się też o wiele większe okazy, których masa osiąga 6 kilogramów. Dzięki długiej sierści potrafią wyglądać wtedy na olbrzymie koty.

Jak długo rośnie kot perski?

Średnia długość rozwoju fizycznego tego gatunku kota to 18 miesięcy.

Kiedy kot perski osiąga dojrzałość płciową?

Rozwój płciowy u tego kota jest wolniejszy niż u innych ras. Samce dojrzałość płciową osiągają po 12 miesiącach. W przypadku kotek okres jest krótszy, bo pełne możliwości reprodukcyjne pojawiają się w około 10 miesiącu. Wtedy ma miejsce pierwsza ruja. Faza płodna następuje co 2-3 tygodnie, najintensywniej w okresie wiosennym.

Ile powinien jeść kot perski?

Żywienie kota perskiego. Każdy koci organizm jest inny, a co za tym, idzie, inne są również jego potrzeby. Dlatego karma powinna być pełnowartościowa i dobrana do danego przypadku.

Dzienne zapotrzebowanie energetyczne dla kota wynosi 60-80 kcal na każdy kilogram masy ciała. 

Czterokilogramowy kot powinien dostawać 300 gram pełnowartościowej karmy mokrej, co przekłada się na 3-5 saszetek.

Co je kot perski?

Zdrowie i uroda są zależne od diety kota. Dlatego warto zadbać o jakość pożywienia. Nie warto karmić go przetworzonym jedzeniem, pełnym zbóż i sztucznych dodatków. Koty są drapieżcami, czyli ich jadłospis powinien opierać się głównie o mięso. Warto mu serwować gotowany drób, jagnięcinę, wołowinę, filety rybne i gotowane warzywa. Dobrze także, aby menu zawierało chudy biały ser i jogurt.

Ile śpi kot perski?

Koty są dużymi śpiochami, w szczególności te wychodzące. Sen jest im potrzebny do odzyskania energii i odreagowania wyczynów dnia codziennego. Dlatego mogą potrzebować 16 godzin snu. Minimalny czas potrzebny na wyspanie się rasy kot perski to około 12 godzin. Młode koty perskie muszą spać dłużej z racji swojego wieku, dlatego wylegiwanie się może trwać nawet 20 godzin.

Kot perski – gdzie kupić? 

Odpowiedzią na te pytanie jest zadanie sobie innego pytania: gdzie nie należy kupować tych długowłosych kotów?

Trzeba wystrzegać się tak zwanych pseudohodowli kotów perskich, które nastawione są na szybki zysk. Dosyć często warunki chowania kociąt urągają wszelkim zasadom. Kotka może być wyniszczona ciągłymi ciążami. Do tego dochodzi powielanie różnych defektów genetycznych rasy kot perski, dlatego nie warto.

Zakupu tej rasy kotów należy dokonywać w sprawdzonych, certyfikowanych hodowlach, znanych organizacji felinologicznych, które kontrolują hodowców.

Kot perski to majestatyczne zwierzę, pełne uroku, ale także oddane opiekunom. Za dobre traktowanie odwdzięczy się uczuciem, które ociepli najbardziej pochmurny, zimowy dzień. Ze względu na jego długą sierść należy pielęgnować go z należytą dbałością. Efekt tego będzie piorunujący. Koty perskie za pielęgnację odwdzięczają się wdziękiem. Dotyk jedwabnej sierści – bezcenny.