Kot brytyjski
Kot brytyjski
Kot brytyjski to jedna z bardziej rozpowszechnionych ras tego gatunku w Europie. Jego walorem jest łatwość adaptowania się do różnych skrajnych warunków. Bez żadnego miauknięcia przystosuje się do życia w bloku czy też na wsi.
Charakter kotów brytyjskich
Kolejny atut kota brytyjskiego to łagodne usposobienie, ułatwiające zacieśnianie przyjaznych relacji z właścicielami. Ponadto jest bardzo inteligentny.
Do pierwszego, drugiego roku życia na tle innych wąsaczy wyróżnia się swoim temperamentem, pragnie interakcji z otoczeniem. Później jego sposobem na życie jest umiarkowanie i spokój, ale od czasu do czasu potrzebuje radosnych uniesień w postaci zabaw z ludźmi, przy czym nie sprawia dużo kłopotu. Nie traktuje nóg czy rąk jako obiektu do ataku.
Kot brytyjski jest towarzyski, wymaga kontaktu, przykuwa sobą uwagę. Osoby nieznajome traktuje z rezerwą oraz dystynkcją. W tego typu sytuacjach przez swoją nieśmiałość czuje się niekomfortowo. Do jego nietypowych zachowań należy niechęć do wspinania się, skakania oraz wdrapywania się, bo przecież podłoga jest tak dużym terenem, że nie ma sensu szukać przygód w wyższych, niebezpiecznych partiach. Natomiast staje na wysokości zadania i jak na kota przystało, nie lubi być noszony na rękach.
Koty brytyjskie nie są kapryśne. Dzięki ich cierpliwemu nastawieniu są idealnymi kompanami dla początkujących właścicieli. Także dobrze adaptują się w towarzystwie innych zwierząt, takich jak psy czy świnki morskie. Są łatwe w utrzymaniu.
Zwierzęta te najczęściej posiadają grupę B. Dlatego przed pokryciem jest wymagane badanie krwi. Spowinowacenie pary o różnych grupach grozi poronieniem lub śmiercią kociąt w momencie przyjęcia mleka od matki.
Mają dobrze rozwinięty instynkt macierzyński, dlatego poczuwają się do rodzicielstwa i ich opieka nad młodymi jest bardzo uważna i czuła.
Na wolności potrafią być zwinnymi myśliwymi, myszołapami.
Kot brytyjski – wygląd
Ze względu na długość okrywy włosowej rozróżnia się koty brytyjskie: krótkowłose, pośrednią odmianę – półdługowłosą oraz długowłose. Natomiast z odmianami kolorystycznymi, wzorami pręgowani robi się bardzo duża ilość możliwości, bo około 150.
Kot brytyjski krótkowłosy
Sama jego sierść powinna dawać odczucie szeleszczącej i sprężystej – efekt przypominający w dotyku pluszowego misia. Pomimo, że włos jest krótki, to nie przylega do ciała i nieznacznie odstaje. Pod kątem jedynie wystawienniczym wadą tej odmiany jest futro, które jest zbyt długie, wełniste i za miękkie.
Odmiana ta różni się od kota domowego nie tylko futrem, ale także budową. Kot brytyjski jest średnio duży lub duży. Swoją sylwetką przypomina nieco persa. Jego klatka jest wydatna, wyraźnie zarysowana, a barki szerokie z muskularnymi plecami. Nogi krótkie i proste, zakończone mocnymi, okrągłymi łapami. Ogon z zaokrąglonym końcem powinien być gruby, o długości krótkiej bądź średnio długiej.
Jego głowa jest okrągła, z szeroką czaszką osadzoną na muskularnej szyi. Cechą charakterystyczną są także wydatne kości policzkowe, małe, krótkie uszy, szeroko osadzone u nasady. Oczy są okrągłe i duże, ich kolor zależny jest od koloru okrywy włosowej. Na przykład u kota brytyjskiego krótkowłosego zdarzają się oczy o różnej barwie, jedno oko niebieskie, drugie pomarańczowe. Znane są przypadki, że koty te nie słyszą na ucho po stronie niebieskiego oka.Waga dorosłego kota wynosi od 3,5 do 7 kilogramów.
Nos jest prosty, szeroki, ale także krótki, nie może być wyraźnego załamania, tylko łagodny łuk pomiędzy nim a czołem. Dlatego wyrazisty stop, czyli miejsce, w którym czoło przechodzi w grzbiet nosa, jest przez sędziów oceniany jako cecha negatywna.
Ta rasa posiada mocny, dobrze rozwinięty podbródek. Dorosłe samce charakteryzują się większymi oraz bardziej masywnymi głowami.
Umaszczenie sierści wśród tej rasy jest bardzo różnorodne na przykład czarne, białe, czekoladowe, rude, liliowe czy kremowe. Niezmiennie najbardziej popularny jest kot brytyjski niebieski, który ma najlepsze futro ze wszystkich odmian tej rasy. Ciekawy jest kot brytyjski liliowy. Odmiana ta posiada kolor powstały w wyniku połączenia barwy niebieskiej gołębiej i różowej. Hodowcy cały czas pracują nad uzyskaniem jeszcze lepszego efektu kolorystycznego, bardziej jednolitego. Sierść kota brytyjskiego to prawdziwa duma hodowców.
Koty te występują między innymi w kolorach jednolitych z delikatnymi pręgami, które z wiekiem stają się bardziej wyraźne. Jest to źle widziane na wystawach, ale w przypadku rudych i kremowych brytyjczyków robi się czasem wyjątki, ze względu na dużą trudność uzyskania w tych kolorach jednolitego futra.
Innym umaszczeniem są koty częściowo kolorowe. Oznacza to posiadanie białych plam. Szylkret brytyjski ma różne kolory, ale bez białego. Kolejną grupą są osobniki pręgowane, które najczęściej są koloru czarnego, rudego lub niebieskiego. Jedną z nowszych odmian są koty brytyjskie srebrzyste. Ich kolor futra powstaje dzięki genowi, który blokuje pojawienie się pigmentu u nasady włosa. Jego brak powoduje, że oko odbiera to jako kolor srebrny.
Kot brytyjski długowłosy i półdługowłosy
Kot brytyjski krótkowłosy to najbardziej rozpowszechniona rasa kota brytyjskiego, która ze względu na II wojnę światową znacznie się zmniejszyła. Ocalić i przedłużyć linię tej rasy kotów próbowano poprzez krzyżówki z kotami perskimi długowłosymi, dlatego w efekcie uzyskano także dłuższą sierść. Zdarza się, że niektóre z brytyjskich kotów krótkowłosych mają w sobie gen długowłosych odmian. Przy skojarzeniu dwóch kotów z genem długowłosym, może się zdarzyć, że niektóre kocięta będą miały w miocie półdługą sierść, a inne długą.
Przez dłuższy czas odmiana długowłosa była traktowana jak druga kategoria, całe szczęście zmienia się postrzeganie tych kotów na o wiele lepsze.
Standard dla tej odmiany jest taki sam, jak dla kotów brytyjskich krótkowłosych, oprócz oczywiście długości okrywy włosowej.
Najczęściej zadawane pytania
Poniżej przegląd najczęściej zadawanych pytań, które przybliżają tematy związane z kotem rasy brytyjskiej.
Ile żyją koty brytyjskie?
Średnia długość życia zadbanego kota tej rasy określana jest na 14-15 lat.
Kot brytyjski – kiedy osiąga dojrzałość?
Na tle innych kotów nieśpieszno mu do dorosłości, bo osiąga ją w wieku około 12 miesięcy.
Właściciele często niepokoją się tym opóźnieniem, porównując ten stan do innych odmian. Jednak nie ma się czym martwić. Wzmożony okres dojrzewania jest do 6 miesięcy, potem następuje ukształtowanie młodego organizmu.
Jak długo rośnie kot brytyjski?
Przy prawidłowym odżywianiu w wieku 3 lat kot brytyjski powinien być już praktycznie ukształtowany. Możliwy jest jeszcze jakiś wzrost, ale postępować będzie w stopniu bardzo małym.
Ile waży kot brytyjski?
Kot brytyjski długowłosy waży nieznacznie więcej od swojego krótkowłosego odpowiednika.
Kotki powinny ważyć od 3,2 kg do 5,4 kg. Natomiast kocury przynajmniej 4 kg, maksymalnie 7,7 kg.
Ile powinien jeść kot rasy brytyjskiej?
Dzienne zapotrzebowanie przeciętnego kota wynosi 60-80 kcal, przeliczając na 1 kilogram masy ciała. Dlatego przyjmując, że przedstawiciel tej rasy może ważyć w przedziale od około 3 do 8 kilogramów, to minimalne zapotrzebowanie na energię wynosi 180 kcal, natomiast maksymalnie kształtuje się na poziomie 640 kcal.
Bardzo uśredniona wartość masowa karmy to 300 gramów mokrej dla 4-kilogramowego kota. Należy dobrać odpowiednią ilość jedzenia, biorąc pod uwagę wiek, to czy kot jest wychodzący, czy był wykastrowany itp.
Kot brytyjski z pewnością lubi jeść, gorzej ze spalaniem kalorii. Dlatego należy dbać o jego zbilansowaną dietę i o zapewnienie mu atrakcji ruchowych.
Pokarm powinien dostawać 3-5 razy dziennie. Ze względu na to, że jest on mięsożercą, najlepsza dla niego jest karma mokra, wysokobiałkowa, bez żadnych zapychaczy w postaci na przykład zbóż.
Ile śpi kot brytyjski?
Koty ogólnie są dużymi śpiochami, bardzo lubią się wylegiwać, w szczególności w ciepłym miejscu. Czas leniuchowania jest zależny oczywiście od wieku i trybu życia. Małe kocięta potrzebują nawet dwadzieścia godzin snu, tak samo jak starszy osobnik. Natomiast dorosłe koty wyśpią się w ciągu dwunastu, szesnastu godzin.
Jakie są najczęściej występujące choroby u kota brytyjskiego?
U kotów tej rasy może występować wrodzona głuchota, pojawiająca się najczęściej u białej odmiany. Koty hodowlane, aby nie powielać dysfunkcji genetycznej, powinny być przebadane pod względem politorbielowatości nerek oraz kardiomiopatii przerostowej.
Gdzie kupić kota brytyjskiego?
Najbardziej odradzaną metodą jest zakup kota bez rodowodu. Wtedy nie ma się żadnej pewności, że ma się do czynienia z prawdziwym przedstawicielem tej rasy. Warunki hodowli są niekontrolowane, dlatego może dochodzić do bliskiego pokrewieństwa, a to doprowadza do bardzo poważnych chorób genetycznych.
Lepszą opcją jest zwrócenie się do hodowców zrzeszonych w związkach felinologicznych. Najbardziej znaną organizacją jest Polska Federacja Felinologiczna (PFF), która wchodzi w skład Federation Internationale Feline. Dlatego warto posiadać kocię z hodowli należącej do związku, bo ma się pewność rasy i odmiany.
Dla tych, którzy są wrażliwi i obchodzi ich koci los, najlepszym rozwiązaniem będzie próba znalezienia zwierzęcia w schronisku. Z pewnością obdarzy ono swoich wybawców ogromną miłością, a nowi właściciele będą mieli z niego dużą pociechę – bardzo dobra transakcja wiązana.
Ile kosztuje kot brytyjski?
Kota brytyjskiego można nabyć po różnych cenach. Wszystko zależy od tego, jaki ma rodowód, czy na przykład jest po championach. Liczy się także rodzaj umaszczenia. Dlatego kwota kształtuje się od mniej więcej tysiąca złotych do nawet czterech tysięcy.
Jak dbać o kota brytyjskiego?
Codzienna pielęgnacja wymaga regularnego wyczesywania sierści. Do innych zabiegów należy czyszczenie uszu i obcinanie pazurów. W przypadku łzawienia oczu należy przecierać je wilgotną szmatką w celu uniknięcia zarośnięcia kanalików łzowych.
Kot brytyjski jest miłym zwierzęciem, które zaskarbiło sobie wiele serc. Zgodnie z przysłowiem kot lubi chodzić własnymi ścieżkami, jednak w przypadku brytyjczyka z pewnością nie jest to ścieżka zdrowia. Dlatego należy pamiętać, że ma tendencję do tycia i przede wszystkim trzeba uważać na to, co i ile je. Zapewniając mu ruch, będzie okazem zdrowia.