Kot syberyjski

Kot syberyjski jest pięknym zwierzęciem, jednak nie do końca tak popularnym, jak na to zasługuje. Najczęściej spotykany w Rosji i w krajach byłego bloku wschodniego. Jego odmiany różnią się od siebie kolorem oraz odcieniem futra. Występuje kot syberyjski biały, a po drugiej stronie kot syberyjski czarny. Ubarwieniu kotów syberyjskich towarzyszy szeroki wachlarz kolorów, odcieni i wzorów pręgowania. Rasa ta jest równie barwna pod względem charakteru. Warto ją poznać bliżej.

Kot syberyjski – charakter

Jest to rasa podobna charakterem do kotów norweskich leśnych i kotów rasy Maine Coon. Są bardzo energiczne, posiadają temperament. Wspinanie się po meblach to ich żywioł. Tam właśnie uwielbiają się wylegiwać. Dlatego obowiązkiem opiekuna jest zakup solidnego drzewa wspinaczkowego, które będzie służyło także jako drapak. 

Koty syberyjskie są duże, ważą nawet 12 kilogramów, ale ta pozorna przeszkoda nie utrudnia im bycia bardzo zwinnymi zwierzętami.

Lubią głaskanie i pieszczoty. Jednak jako potomkowie swych przodków, wywodzących się z dzikiej i surowej natury, mają swój wewnętrzny kodeks, dlatego pozwalają na spoufalanie się ze sobą do pewnych granic.

Niemniej jednak są towarzyskie i ich cechy przez wiele osób opisywane są jako psie. Witają się z opiekunami w drzwiach, chodzą za nimi, a nawet umieją aportować.

Są inteligentne, potrafią wejść do zamkniętego pomieszczenia, do którego nie mają wstępu.

Jak na koty nie przystało, interesują się bardzo zagadnieniem wody, ciekawią je krople spadające z kranu czy spływający strumień w wannie. Dlatego celowo upuszczają zabawki do miski z wodą po to, aby przeprowadzać interesujące ich doświadczenia.

Zwykle nie mają kłopotów z tolerowaniem innych zwierząt domowych. Z pewnością są godne polecenia do dzieci.

Kot syberyjski – wygląd

Okrywa włosowa syberyjskiego kota może być półdługa albo długa. Posiada on gęste podszycie oraz długie włosy pokrywowe, które mają właściwości hydrofobowe. Zazwyczaj na łopatkach są one krótsze.

Od jakiegoś momentu uznaje się, że sierść kotów syberyjskich jest mniej alergiczna od innych ras tego gatunku. Naukowcy nie rozstrzygnęli do tej pory tego aspektu, badania dalej są przeprowadzane.

Charakterystyczne dla nich są kępki w uszach oraz lśniące, najczęściej półdługie futro. Mają wyraźniej bardziej okrągłą głowę niż koty norweskie leśne i Maine Coony.

Przykładowe umaszczenie to czekoladowe, liliowe, rude, czarne lub kremowe. Kot syberyjski niebieski posiada srebrne podszycie. Są także odmiany pręgowane. Rzadkością są koty czysto białe.

Oczy mają duże, owalne, szeroko rozstawione, koloru bursztynowego lub zielonego.

Kot syberyjski jest budowy muskularnej. Proporcje są takie, że wysokość jest nieco mniejsza od długości tułowia. Posiada krótką szyję. Jego średniej długości kończyny są dobrze umięśnione i silne. Między palcami łap znajdują się kępki włosów. Gruby i mocny u nasady ogon posiada zaokrąglony koniec. Jego długość powinna być taka, że jak się go ułoży wzdłuż grzbietu, powinien sięgać przynajmniej do łopatek. 

Idealny kształt głowy powinien mieć obrys trójkąta. Nos szeroki oraz lekko wklęsły. Nie musi posiadać wyraźnego stopu, czyli obszaru, w którym czoło przechodzi w grzbiet nosowy. Policzki powinny być twarde i masywne. Sam podbródek u tej rasy charakteryzuje się tym, że jest mocny i wystający.

Kot syberyjski posiada uszy średniej wielkości, rozstawione w odległości co najmniej jednej szerokości ucha. Końce uszu powinny być zaokrąglone, z pędzelkami jak u rysia oraz widocznym owłosieniem wewnątrz.

Kot syberyjski – wady

Tylne kończyny wyraźnie dłuższe od przednich albo długość tułowia równa wysokości kota są to przypadki oceniane znacznie niżej na zawodach. Także osobniki drobnokościste o długiej i cienkiej szyi dostają mniejszą ilość punktów. Taka sama sytuacja jest w przypadku braku kępek włosów między palcami łap. 

Kot syberyjski – hodowla

Jest to naturalna rasa kotów - jego ewolucja przebiegała bez ingerencji człowieka. Historia rasy. Pierwsze wzmianki o kotach zwanych bucharskimi, podobnych do syberyjskich datują się na XVI wiek. Były duże i silne, bardzo dobrze radziły sobie w trudnych warunków syberyjskich. Pomagało im w tym futro, świetne dostosowane do każdej pogody oraz pór roku.

Hodowla gatunku syberyjskiego zaczęła się niedawno, ich usystematyzowanie w latach 90-tych XX wieku. Pierwszy standard kotów tej rasy o odmianie colour-point pod nazwą „newskaja maskaradnaja” zatwierdziła Radziecka Federacja Felinologiczna w 1990 roku. Sześć lat później rasa została zatwierdzona przez międzynarodową TICA – największy rejestr kotów rasowych, ale także nierasowych na świecie. W 1997 roku koty syberyjskie znalazły się w FIF, czyli Międzynarodowej Federacji Felinologicznej, największej organizacji na świecie zrzeszającej hodowców kotów.

Najczęściej zadawane pytania

Poniżej zestaw pytań i odpowiedzi, które pomogą przybliżyć tę rasę.

Ile żyje kot syberyjski?

Długość życia kota jest uwarunkowana wieloma czynnikami, między innymi jest zależna od trybu życia, diety czy uwarunkowań genetycznych. Przyjmuje się, że średnia życia kota syberyjskiego jest w granicach 12-13 lat.

Kot syberyjski – jak dbać?

Koty tej rasy mają bardzo ciekawą i przydatną cechę, która polega na tym, że jego futro ma charakter samoczyszczący i nie przyjmuje brudu oraz wilgoci. Dlatego jego pielęgnacja nie jest skomplikowana i pracochłonna. W przypadku gdy kot nie linieje, wystarczy go szczotkować raz w tygodniu. Tam, gdzie istnieje tendencja do filcowania — za uszami, pomiędzy kończynami i na klatce piersiowej — sierść należy delikatnie wyczesywać, aby nie przynosiła dyskomfortu i nie doprowadzała do ran. 

W okresie linienia na wiosnę i wczesnym latem zwierzę pozbywa się dużej ilości włosów. Sierść wypadająca z podszycia może zaplątać się w grubsze włosy pokrywowe. Dlatego wówczas szczotkowanie i czesanie należy przeprowadzać częściej.

Kąpiel tych zwierząt na przykład przed wystawą nie jest dobrym pomysłem. Sam szampon usuwa naturalną ochronę futra przed brudem. Lepszym pomysłem jest posypanie kota niewielką ilością pudru pielęgnacyjnego bez zapachu oraz usunięcie go poprzez wyczesanie. 

Uszy należy czyścić wtedy, kiedy jest to konieczne. Sam zabieg należy wykonywać przy użyciu specjalnego płynu do mycia kocich uszu.

Standardowo regularnie należy dbać o kocie pazury, usuwając ich ostre końce.

Ile kosztuje kot syberyjski?

Cena kotów syberyjskich z dobrym rodowodem kształtuje się w granicach 3000 i 4000 złotych. Zdarzają się też ceny niższe. Natomiast kotki przeznaczone do hodowli to już wydatek powyżej 5000 złotych.

Oczywiście koty niewystawowe są tańsze i kosztują około 1000 złotych.

Ile waży kot syberyjski?

Prawidłowa waga powinna mieścić się w granicach 4-6 kilogramów dla kotki oraz 7-8 kilogramów w przypadku kocura.

Jak długo rośnie kot syberyjski?

Ta rasa kota, aby osiągnąć dojrzałość fizyczną, potrzebuje trzech lat. W porównaniu do typowego dachowca jest to okres 2-3 razy dłuższy.

Kiedy kot syberyjski osiąga dojrzałość płciową?

Koty dużych ras, jakimi są koty syberyjskie, dojrzałość płciową osiągają dość późno, bo w okolicach jednego roku. Na przykład kot syjamski czy abisyński rozwija się pod tym kątem w ciągu 4-5 miesięcy swojego życia.

Ile powinien jeść kot syberyjski?

Jak zwykle to zależy, z jakim kotem mamy do czynienia. Już samo to, czy kot jest wychodzący na zewnątrz, czy nie zmienia ilość dostarczanych kalorii na niekorzyść tego drugiego. Szacuje się, że dzienne zapotrzebowanie wynosi 60-80 kcal na każdy kilogram masy ciała. 

Czterokilogramowy kot powinien dostawać 300 gram pełnowartościowej karmy mokrej.

Co je kot syberyjski?

Koty żyjące na wolności żywią się przede wszystkim małymi ptakami oraz drobnymi gryzoniami, bardzo rzadko rybami, płazami i gadami. Z tego powodu, że kot syberyjski jest rasą naturalną, powinno mu się zapewnić dietę jak najbardziej podobną do tej, którą miał na wolności.

Jak już kupować, to urozmaiconą karmę mokrą. Koty nie lubią pić wody, dlatego ten brak jest rekompensowany poprzez wilgotny pokarm.

Nie należy karmić kota resztkami z obiadu, surowym białkiem jaja kurzego oraz mlekiem.

Do diety można włączyć między innymi surowe mięso takie jak wołowina, cielęcina, drób i królik. W przypadku podrobów dobrze kota nakarmić wątróbką cielęcą, ale nie częściej niż dwa razy w tygodniu. Taka sama częstość posiłków powinna się tyczyć gotowanych ryb bez ości. Całą dietę należy wzbogacić o nabiał (biały ser, jogurt) oraz o surowe i gotowane warzywa, wykluczając te cebulowe.

Można podawać jajko przepiórcze.

Ile śpi kot syberyjski?

Kot syberyjski lubi spać bardzo długo, w szczególności te wychodzące. Sen jest im potrzebny do zregenerowania sił po eskapadach. Dlatego największe śpiochy potrzebują 16 godzin, natomiast minimalne zapotrzebowanie to około 12 godzin. Małe kotki są zwycięzcami, bo ich zapotrzebowanie może sięgać 20 godzin.

Kot syberyjski – gdzie kupić? 

To zależy czy chce się mieć kota z rodowodem czy nie. Lepiej znaleźć hodowcę, który posiada udokumentowaną historię kociaka. Wtedy można uniknąć przykrych doświadczeń, w najlepszym przypadku polegających na tym, że otrzymaliśmy nie do końca rasowego kota. Hodowla kotów syberyjskich powinna należeć do WCF (World Cat Federation).

Najgorsze jest to, że kotki rozrodcze w takich pseudohodowlach mogą być nad wyraz eksploatowane i źle traktowane. Nie ma tam żadnej kontroli, dlatego powielane są wady kociąt, które dosyć często stanowią duże obciążenie dla przyszłych właścicieli, nie mówiąc oczywiście o cierpieniu zwierzęcia.

Kot syberyjski przez dłuższy czas w Rosji nie był traktowany jako kot rasowy, tylko pospolity dachowiec. Obecnie jego sytuacja znacznie się poprawiła. Wiele ludzi na całym świecie doceniło jego walory estetyczne i charakter – kot syberyjski wstąpił w końcu na salony, gdzie jego miejsce było od samego początku. Oprócz Rosji główne zainteresowanie nim jest w USA i w Niemczech, ale także w Polsce. Przybysz z mroźnej Syberii z pewnością ogrzał swoim wdziękiem już niejeden polski dom i serce.